เมื่อเราไม่สมหวังในรัก และยิ่งถ้าเราต้องเลิกรากันไปทั้งๆ ที่เรายังรักเขามาก
ความคิดหนึ่งมันก็ย่อมผุดขึ้นมาในสมองเรา พร้อมคำถามที่ว่า
"ทำยังไงที่จะให้เขากลับคืนมา" หรือ
"เราจะกลับมารักกันได้หรือเปล่า" หรือ
"เราเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหม"
บางคนคิดไปอย่างสิ้นความหวัง
แต่บางคนก็พยายามหาวิธีที่จะทำให้มันเป็นจริง
ถ้าหากเราต้องเลิกกันทั้งๆที่เรายังรักเขา
เชื่ออย่างหนึ่งเถอะว่า ณ วันที่เขาจากเราไป
เขาจะรู้ว่าเรายังรักเขา
เพราะเขาเป็นฝ่ายเลือกที่จะเดินจากเราไปเอง
และเมื่อเป็นอย่างนั้น การที่จะให้เขาเดินกลับมาอีก
ไม่จำเป็นต้องเดินไปบอก หรือวิ่งตามเขาไป และพูดว่า
"ฉันยังรักเธอนะ" "ฉันยังรอเธอนะ"
ถ้าใจเขาไม่คิดเดินกลับมา เขาก็ไม่มีวันเดินกลับมา
แต่ถ้าวันหนึ่งเขาเปิดใจซึมซับความรักที่เรามีต่อเขาอย่างเต็มใจ
เขานั่นแหละที่จะเป็นฝ่ายเดินมาหาเราเอง
โดยไม่ต้องดิ้นรนทำอะไรเพื่อให้ได้เขามาหรอก
คนไม่ใช่สัตว์หรือสิ่งของที่ไม่ต้องถามความเห็นก็เอามาเป็นเจ้าของได้
เพราะสัตว์หรือสิ่งของเราไม่ได้หวังว่าจะได้รับการรักตอบ
แต่เราหวังแค่ได้เป็นเจ้าของมันเท่านั้นเอง
ส่วน "คน" ความเป็นเจ้าของอย่างเต็มภาคภูมิ
คือความเต็มใจของอีกฝ่ายด้วย ความสุขจึงจะเกิดขึ้น
ยิ่งเธอพยายามเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งทรมานมากเท่านั้น
เพราะไม่มีใครทนอาการหมางเมิน ไม่สนใจจากคนที่เรารักได้หรอก
ส่วนเราจะกลับมารักกันได้อีกหรือเปล่า มันก็อยู่ที่ทั้งเขาและเธอ
หากเธอเชื่อมั่นว่าความรักที่เธอมีให้เขา
ไม่มีใครรักเขาได้ยิ่งใหญ่และสวยงามไปกว่าเธอ
ไม่มีใครรักและให้อภัยเขาได้เท่าเธอ
เธอเท่านั้นที่จะอยู่กับเขาได้
ความรักของเธอจะกลับมาหาเธออีกครั้ง
แต่หากเวลาผ่านไป ทำให้เธอเปลี่ยนแปลงไป
หรือความรู้สึกนั้นจางลง และวันหนึ่งมันก็หายไป
เธอกลับไปมีความรู้สึกนี้กับใครอีกคน
เธอจะตอบตัวเองได้ว่า
เธอจะกลับไปหาความรักครั้งนั้นอีกหรือเปล่า
บางคนเมื่อเลิกรากันไป ยังทำใจไม่ได้
และรู้สึกว่าเป็นความผิดของตัวเองที่ทำให้เขาเดินจากไป
จึงเป็นฝ่ายขอร้องขอโอกาสแก้ตัวใหม่
ขอเริ่มกันใหม่ จะปรับปรุงตัวเองเพื่อให้เขาพอใจ
ถามว่าสิ่งที่เธอจะต้องเปลี่ยน เธอจะทำมันได้นานแค่ไหน
เธอจะทำมันได้ตลอดชีวิตเธอหรือเปล่า
ถ้ายังตอบไม่ได้ หรือไม่แน่ใจ
และอยากลอง หากเขาให้โอกาสก็ลองดู
แล้วเธอจะค่อยๆ รู้ได้เองว่า เมื่อเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้ว
เธอกับเขามีความสุขกันมากขึ้นหรือเปล่า
หรือเขาก็ยังแสดงออกถึงความห่างเหินกับเธอเหมือนเดิม
บางทีมันอาจไม่ใช่ที่นิสัยเธอ แต่มันเป็นตัวเธอ
ไม่ว่ายังไงก็เปลี่ยนความรู้สึกของเขาให้กลับมาแบบเดิมไม่ได้
หรือเธอมีความสุขหรือเปล่า ที่เธอต้องเปลี่ยนอะไรบางอย่างเพื่อเขา
หากเมื่อไหร่ที่เธออึดอัด อย่าพยายามดึงดันมันต่อไปเลย
เพราะคนที่จะเจ็บปวด และเหนื่อยที่สุดคือเธอ
ช่วงเวลาเหล่านั้นจะเป็นเวลาที่ทรมาน เพราะเธอต้องฝืนทำอะไรกับตัวเอง
และก็ต้องทุกข์ที่มันไม่ได้ทำให้เขารักเธอเหมือนเดิมได้
มันไม่น่าจะมีความสุขอย่างแท้จริงได้ ถ้าเราขาดความเป็นตัวของตัวเอง
และเขาก็ไม่ได้รักเราอย่างที่เราเป็น แต่รักเราอย่างที่เขาอยากให้เป็นต่างหาก
ที่มา : หนังสือ เป็นอะไรไป...ความรัก?
