สิ่งที่มนุษย์มีมากมายจนเหมือนไม่มีวันหมดนั้นก็คือ"ความรัก"
แต่สิ่งที่มนุษย์มีจำกัดจนดูเหมือนว่าเห็นแก่ตัวนั้นคือ"ความอดทน"
ยิ่งรักมากก็ยิ่งต้องอดทนกับปัญหาต่างๆไว้เพื่อให้รักนั้น....ยั่งยืน
แต่ในทิศทางตรงกันข้าม เมือใดที่สิ้นรักเมือนั้น "ความอดทน"ก็หามีไม่
สิ่งใดที่เคยอดทนได้ก็กลับเปลี่ยนแปลงไป
สิ่งใดที่เคยเห็นดีเห็นชอบกลับกลายเป็นขวางหูขว้างตา
ท้ายที่สุด
"เรา" ก็เป็นฝ่ายทอดทิ้ง "รัก" นั้นให้จบลง
แต่ยังมีความจริงอีกอย่างหนึ่งที่คนเรามักมองข้ามกันไปบ้างครั้ง
ความรักของเราอาจจบลงทั้งที่ความรู้สึกรักยังมีอยู่เต็มหัวใจ
เพียงแต่การถูกกระทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกระทั่ง "ความอดทน"
บอกให้เราต้องไป ไปทั้งๆที่ยังรักเพราะหากรักแล้วต้องเจ็บต้องช้ำ
ทางเลือกที่ดีที่สุดก็หน้าจะหมายถึงการจากไปในวันนี้
เพื่อที่จะเข้มแข็งและลุกขึ้นได้ใหม่ในวันข้างหน้าอย่างนั้น....ไม่ใช่หรอ
ที่มา :http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=nooyingja
