“ความเหงา” อีกความรู้สึกหนึ่งที่ใครๆ บนโลกก็คงหนีมันไม่พ้น
แต่คงมีคนอีกหลายๆ คน อยากจะ
“เหงา” มากกว่าการได้อยู่คนเดียว
ฉันเลยคิดว่า
“ความเหงา” มันเป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่ทำให้ใครต่อใครหลายคนบนโลก
ใช้
“ความเหงา” ที่แตกต่างกันไป
ไม่ว่าจะเป็น
“เหงา” จะเข้ามาเมื่อเราไม่มีใคร
“เหงา” ก็เข้ามาเมื่อเวลาที่คนๆ นั้นไม่อยู่
“เหงา” ก็เข้ามาเมื่อเวลาที่ไม่มีใครต้องการเรา
“เหงา” ก็เข้ามาเมื่อเวลาที่เราได้คิดถึงใครสักคน
นี่ !! คงเป็นเรื่องมหัศจรรย์ของ
“ความเหงา” ที่ใครๆ บนโลกต่างเคยได้ลิ้มลองกันมาแล้ว
ฉันก็เป็นคนหนึ่งเหมือนกันที่ได้เจอกับเรื่องมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นกับ
“ความเหงา”เชื่อไหม !!! ฉันมี
“ความเหงา” เป็นเพื่อนอยู่กับฉันมานานเกือบห้าปี
เพียงแค่ฉันรอการกลับมาของใครคนหนึ่งที่ฉันคิดว่า รักเขามากที่สุด
ฟังดูเหมือนกับละครน้ำเน่าหลังข่าวอย่างไงก็ไม่รู้ แต่ฉันก็เป็นคนแบบนี้
ที่อยู่กับอดีตถึงแม้ว่า มันจะเลวร้ายสำหรับฉันมากแค่ไหนก็ตาม
ตลอดห้าปีกว่าๆ ที่ผ่านมา ฉันก็ได้แต่นั่ง
“เหงา” รอคอยใครคนนั้น
ทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าเขาจะกลับมาหาฉันหรือเปล่า แต่มันก็ไม่ผิดไม่ใช่เหรอ กับการรอคอยที่ไร้จุดมุ่งหมายก็ตาม
การรอคอยของฉันครั้งนี้ มันไม่ได้เปล่าประโยชน์เลยสำหรับฉัน
ฉันได้อยู่กับตัวเอง ได้อยู่กับ
“ความเหงา” จนทำให้ฉันได้เจอเรื่องมหัศจรรย์มากมาย
อย่างแรกที่ฉันได้รู้คือ
“ความคิดถึง” “ความเหงา” มันทำให้ฉันรู้ว่า การคิดถึงใครสักคนมันมีความสุขไม่น้อยเลย
แต่ไม่สำคัญเหรอนะ ว่าเขาคนนั้นเขาจะรู้หรือเปล่า ว่ามีฉันคอยคิดถึงเขาอยู่
ต่อมา มันทำให้ฉันได้นึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาระหว่างฉันกับเขา
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ฉัน
“ร้องไห้” ทุกครั้งที่เห็นที่ฉันเคยอยู่กับเขา
แต่เรื่องราวที่ฉันนึกถึงมีแต่ความทรงจำดีๆ ถึงแม้เขาจะทำให้ฉันเสีย
“น้ำตา” มากแค่ไหน
แต่แค่ไหนล่ะจะเท่า
“ความคิดถึงและการรอคอย” การกลับมาของเขา
เพื่อนฉัน ต่างก็บอกกัน “มึงเหงาอย่างนี้ มึงจะรอไปทำไม” ทุกครั้งฉันได้ยินที่เพื่อนบอก
ฉันก็ได้แต่มอง
“ความเหงา” ที่นั่งอยู่ตรงหน้า
“ทำไงได้ ก็มันเหงาไปแล้วนี่ว้า”
ฉันคิดได้อย่างเดียวว่า ถ้าจะให้หายเหงาคงมีเขาคนเดียว ที่ทำให้ฉันหายจาก
“ความเหงา” ได้
และแล้ว เรื่องมหัศจรรย์ของ
“ความเหงา” ก็เกิดขึ้น
ฉันได้เจอเขาอีกครั้ง เขาดูทุกข์ ไม่มีรอยยิ้มเปื้อนหน้าเขาเลย
ฉันคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่างให้เขากลับมายิ้มได้อีกครั้ง
แต่พอฉันได้รู้เรื่องราวที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้
“ความเหงา” ก็กลับมาหาฉันอีก ทั้งๆ ที่เขาก็กลับมายืนข้างฉัน แค่ในฐานะ
“เพื่อน” ก็ตาม
ฉันก็ทำให้เขากลับมายิ้มได้ แล้วฉันล่ะ ไม่ต้องห่วง
“เศร้าปนดีใจ” ที่เห็นเขามีความทุกข์และเห็นเขาที่อยู่ตรงหน้าฉัน
“ความเหงา” เป็นสิ่งมหัศจรรย์สำหรับฉัน
เพราะตอนนี้เขาได้กลับมายืนอยู่ฉัน มาคอยแบ่ง
“ความเหงา” ให้กัน
ฉันว่า
“ความเหงา” จะผ่านไปได้ ต้องมีใครสักคนมาคอยแบ่ง
“ความเหงา” ไปบ้าง
อาจจะได้เจอเรื่องมหัศจรรย์เหมือนกับฉันบ้าง
ที่มา จันทร์เจ้าขา ดอทคอม
