เมื่อเราต้องอยู่ไกลห่างจากคนรัก หรือคนรักต้องอยู่ห่างไกล หลายคนคงทุกข์ใจที่ระยะทางต้องเป็นอุปสรรค หลายคนอาจจะรู้สึกน้อยใจในชีวิต ว่าทำไมเราต้องมาอยู่ไกลจากคนรัก หรือคนรักของเราต้องจากไปไกลด้วย
แต่ช่องว่างระหว่างเรานั้นไม่ได้มีเพียงระยะทางเท่านั้นนะคะ สิ่งดีๆที่แฝงอยู่ระหว่างระยะทางไกลห่างก็มีเหมือนกัน ใครยังนึกไม่ออก เอาแต่นั่งเสียใจ เรามีข้อคิดดีๆ มาฝากค่ะ
• ระยะดูใจการที่ได้อยู่ไกลกัน เป็นช่วงวัดใจเลยล่ะค่ะ เพราะพฤติกรรมที่ออกมาระหว่างนี้ อาจจะทำให้เราได้รู้เลยก็ได้ว่า
“เราเลือกคนถูกแล้วหรือเปล่า” ประเภทที่แรกๆ คิดถึงแทบขาดใจ โทร.หาวันละ 5-6 รอบ แล้วค่อยๆ หายจากวันเป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์เป็นเดือน จากเดือนเป็นหลายๆ เดือน จากได้ยินเสียง เหลือแค่ตอบอีเมล เรียกว่าความสัมพันธ์เบาบางลงเรื่อยๆ พฤติกรรมแบบนี้น่าจะทำให้เราคิดได้นะคะ ส่วนถ้าใครยังเสมอต้นเสมอปลาย ก็ผ่านระยะดูใจกันไปได้ค่ะ
• ระยะเข้าใจการได้อยู่ห่างกันบ้าง เป็นช่วงที่ทำให้เราได้อยู่กับตัวเอง ได้เรียนรู้ว่าเราทำอะไรบ้าง เขาเป็นอย่างไรบ้าง ได้มองเห็นอะไรหลายๆ อย่างที่มองไม่เห็นเวลาอยู่ใกล้ ก็เหมือนกับสำนวน “ใกล้เกลือกินด่าง” นั่นล่ะค่ะ อะไรที่บ่อยเกิน เราอาจจะมองธรรมดา ไม่น่าสนใจ เป็นของตายไปวันๆ เพราะว่าอยู่ใกล้กันเกินไป แต่เมื่อต้องไกลห่างกันบ้าง เราจะเริ่มเห็นความสำคัญของเขาหรือเธอมากขึ้น
ว่าเวลาไม่มีกันมันก็เหมือนกับขาดส่วนหนึ่งของชีวิต ถึงแม้ว่าส่วนนั้นจะขี้บ่น ส่วนนั้นจะน่าเบื่อ ส่วนนั้นจะง๊องแง๊ง งี่เง่าแค่ไหน แต่เราก็ขาดไม่ได้…จริงไหมคะ?
• ระยะวัดใจเมื่อต้องอยู่ห่างกัน การที่จะนอกลู่นอกทางเนี่ยมันก็เกิดขึ้นได้ค่ะ ก็แหม…เรื่องของหัวใจ มันเข้าใครออกใครที่ไหนล่ะค่ะ ความรู้สึกก็สำคัญนะคะ เพราะที่เขาบอกกันว่า
“รักแท้แพ้ใกล้ชิด” มันก็ไม่ใช่จะไม่จริงเสมอไป เพราะความผูกพันที่มากขึ้น ก็อาจจะทำให้เกิดความรู้สึกดีๆ ได้ไม่ยาก ระยะนี้ล่ะค่ะ ที่ต้องวัดใจกันไปว่าความรักความผูกพันที่มีให้ จะแพ้ระยะทางหรือเปล่า หลายคนไปต่อไม่ได้ในขั้นนี้
เพราะขาดความ “เชื่อใจ” ซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในความรัก เพราะยังไงก็ห่างกันแล้ว มีแต่ใจเท่านั้นล่ะค่ะที่จะยึดเหนี่ยวไว้ได้ ถ้าไม่เชื่อใจ ใกล้แค่ไหนก็จบ• ระยะสุขใจ
หลายคู่ผ่านการไกลห่างแล้วกลับมารักกันมากขึ้นมากกว่าตอนที่อยู่ด้วยกันเสียอีก
เพราะคนเราบางครั้งก็ต้องการ “ที่ว่าง” บ้าง การได้ทำอะไรคนเดียว แบบที่เราอยากทำบ้าง ก็ทำให้เราเข้าใจชีวิตและตัวตนได้มากขึ้น การปล่อยให้คนที่เรารักได้มีพื้นที่ส่วนตัวบ้างจากการที่ต้องห่างกัน ไม่ได้ทำให้ความรักลดลงนะคะ กลับกันยังทำให้เรารู้ด้วยซ้ำว่าจริงๆ แล้วเรารักกันแค่ไหน และอยู่ได้ไหมเมื่อไม่มีกัน เพราะความรักเป็นสิ่งที่ไม่ได้เห็นด้วยตา แต่สัมผัสด้วยใจ เพราะฉะนั้นไม่ว่ารักนี้จะอยู่ในระยะไหน เพียงแค่เชื่อใจ ระยะทางไกลก็ไม่แพ้ระยะใจที่สื่อถึงกันแล้วล่ะค่ะ
ที่มา : Daaw Chonlada
