แม้การได้รักใครสักคน
จะทำให้ชีวิตเราหนักขึ้น
แต่เราต่างเต็มใจและยินดีแบกรับเอาไว้
ถ้าบนความเหนื่อยล้ามีความชื่นใจที่คุ้มค่า
ดีกว่าอยู่อย่างเบาสบายแต่ไม่มีจุดหมายปลายทาง
เพราะความรักทำให้เราต่างต้องแบกรับกันและกัน
จึงมีบ้าง..ทีเราต่างก้ออารมณ์เสีย
และเห็นอีกฝ่าย..เป็นที่ระบาย..เพราะลืมตัว
จนคิดไปว่า..ถ้าไม่มีเขาชีวิตเราคงเบาลง
หลายครั้ง..
ในวันที่ฉันบอกตัวเองว่า..ฉันเหนื่อยเหลือเกิน..
อยากวางหัวใจของอีกคนไว้กลางทาง
แล้วเดินไปคนเดียวอย่างเห็นแก่ตัว
และฉันเองก้อรู้ว่า..
อีกฝ่ายก้อคงรู้สึกแบบนี้บ้างในบางวัน
แต่เรา..ก้อไม่เคยทำแบบนั้นจริงๆสักที
แม้บางก้าวที่เราเดินไปด้วยกัน
จะหลีกเลี่ยง ความทุกข์ ความท้อ
และความไม่แน่ใจไปไม่ได้
ทุกครั้งที่คิดจะวาง..เพราะ..ความเหนื่อยล้า
แต่ไม่ใช่ว่า..เพราะ..หมดรัก
ฉันจะคิดเสมอว่า...
" ถ้าต้องเดินไปคนเดียวฉันจะทนความเหน็บหนาว
บนหนทางข้างหน้าได้หรือเปล่าแล้วจะมีหัวใจใครในโลกนี้
ที่พอดีกับชีวิตเราเท่ากับเขาอีก "
คงมีแต่คงหายากเต็มที
ที่มา : bloggang loveandlove
