โดยปกติ คนเรา . . . มีใจเดียว
แต่สามารถมอบความรัก . . . ให้ใครต่อใครได้หลายคน
แต่ละคน . . . ที่รัก . . . มักจะรักไม่เหมือนกัน
แต่ละคน . . . ก็มีหน้าที่ ความสำคัญ . . . แตกต่างกันไป
ขนาดเพื่อน . . . ที่ว่ามีได้หลายคน
กับบางคน . . . ยังคุยได้เฉพาะบางเรื่อง
สนิทมากกว่า น้อยกว่า . . . ยังรู้สึกได้
เช่นกัน . . . ทุกคนก็อยากมีที่ยืน . . .
ในพื้นที่หัวใจใครสักคนเพียงหนึ่งเดียว . . . ในหนึ่งหน้าที่ . . . ที่สำคัญ
ไม่มีใคร . . . อยากให้ใครมาแบ่งเนื้อที่ให้มันเล็กลง
หรือมายืนแทนที่ . . . ที่เราอยู่ . . . สักเท่าไร
อย่าบอกว่า . . .รักใครเท่ากัน หรือเหมือนๆ กัน
คนเรา . . . ถ้าอะไรที่มีอยู่แล้ว . . . มักไม่แสวงเพิ่ม
แต่ . . .มักจะเสาะหาสิ่งใหม่ ที่คิดว่าขาด
เพื่อเติมเต็ม . . . สิ่งที่มีอยู่เท่านั้น
จนบางครั้ง . . . กลายเป็นคนไม่รู้จักพอ
ความรัก . . . ถ้ามันมีเจ้าของที่ . . . ของมันอยู่แล้ว
เก็บไว้ . . .ให้เขาคนนั้น
อย่า . . . เอาใครมาทำหน้าที่ซ้ำซ้อน. . .
กับใครอีกคนในใจเรา . . . ให้เหนื่อยเลย
เมื่อถึงเวลาต้องเลือกจริงๆ คนเจ็บไม่ได้มีแค่หนึ่ง
แต่เป็นสอง หรือสามเลยก็ได้
ที่มา : bloggang นู๋หญิงจ๋า
