การรอคอย เป็นเรื่องที่ทรมาน
โดยเฉพาะ . . . การรอคอยที่ จะกลับมาพบกัน
หรือรอคอย ใครสักคน ที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน
ยิ่งรอ . . . ยิ่งเหมือนเข็มนาฬิกา เดินช้าเท่าตัว
จากเวลาที่นานอยู่แล้ว ก็ดูเหมือนยิ่งนานกว่าเดิม
และการดำเนินชีวิต ระหว่างการรอคอยนั้น
ก็มีตัวแปรมากมาย ที่จะทำให้คนเปลี่ยนไปอยู่ทุกขณะ
เพราะทุกคนมีพื้นฐานความเหงา และโดดเดี่ยวอยู่ในตัวเอง
. . . พอๆ กับความอ่อนไหว
แต่ก็เป็นโอกาสดี . . . ที่จะให้ระยะทาง เป็นเครื่องวัดความรู้สึก
พิสูจน์ความแข็มแรง . . . ของความรัก
โดยวัดจากการกระทำ ความเสมอต้นเสมอปลาย
และความอดทนด้วยเงื่อนไข ของความลำบากแห่งกาลเวลา
และตัดสินว่า . . . การรอคอยจะคุ้มค่าหรือไม่ กับการอยู่ห่างกัน
ต่างคนต่างก็ต้องทำใจให้เข้มแข็ง กับอารมณ์ต่างๆ ที่คอยรบกวน
และคอยชักจูง ออกนอกลู่นอกทาง
เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่าย ที่วันหนึ่ง เราพบว่า . . .
คนคนหนึ่ง คือ . . . คนที่ชีวิตเราตามหามาตลอด
ใครสักคน . . . ที่เป็นได้อย่างที่เราฝัน มันไม่ใช่เรื่องง่าย
และคนที่จะฝ่าฝัน กับการบีบคั้นแห่ง การรอคอย . . .
. . . กลับมาหาเราได้ ก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดา
เพราะฉะนั้น ย่อมหมายถึง . . .
ความรู้สึกที่เขามีอยู่ . . . ก็คงไม่ได้ธรรมดา
ที่สามารถรอคอยได้อย่างไม่น่าเชื่อ . . .
และเมื่อถึงเวลานั้น . . . สิ่งที่รอคอย ย่อมเกิดค่ามหาศาล
ชีวิต . . . จึงจำเป็น ต้องรอคอยใครสักคนให้ได้
หากว่าเป็นใครสักคน . . . ที่มีค่าแก่การรอคอย
. . . แต่หากรอคอยแล้ว มีแต่ทำให้คุณเจ็บ และเจ็บ
ก็สู้อย่ารอ . . . จะดีกว่า
ที่มา : bloggang นู๋หญิงจ๋า
