หลายครั้งหลายหนที่เราเจ็บปวดเพราะรัก...เพราะรักเป็นทุกข์นั้นหรือ
หากมองให้ดี ๆ รักอาจจะไม่เป็นตัวกำหนดทุกข์นั้นได้
แต่เป็นการคาดหวังจากฝ่ายหนึ่งมากกว่า...ลองย้อนถามตัวเองซิว่า
"ทุก ๆ ครั้งที่เราร้องไห้ เราผิดหวัง เป็นเพราะเรารักเขาหรือเป็นเพราะว่า
เขาไม่รักเรามากอย่างที่เราต้องการกันแน่"
ความรักไม่เคยทำร้ายใคร... แต่เป็นความคาดหวังจากความรักนั้นมากเกินไป
ความรักที่เราคาดหวังมากจะย้อนกลับมาทำร้ายเราทุกครั้งที่เราคาดหวังสูงเกินไป
ไม่มีใครในโลกที่สามารถเป็นอย่างเจ้าชาย...เจ้าหญิงในฝันของเราได้
การเรียกร้องจากอีกฝ่ายรังแต่จะทำให้เจ็บปวดกันทั้งคู่
เมื่อใดที่รู้สึกท้อแท้หรือหมดกำลังใจ...จากการร้องหาความรักจากผู้อื่น
ลองมองย้อนกลับมาที่ตัวเราเอง
แล้วลองสร้างความรักให้เกิดขึ้นภายในของตัวเองดูบ้าง
ไม่จำเป็นต้องเป็นฝ่ายได้รับอยู่ตลอดเวลา
ความรักภายในตัวของตัวเอง...ไม่ต้องใช้เงินใช้ทองซื้อมา
หากแต่ก่อขึ้นมาง่าย ๆ ...และมีล้นเหลือมากพอที่จะแบ่งปันให้ผู้อื่น
โดยไม่จำเป็นต้องคาดหวังจะได้สิ่งตอบแทนมา
เมื่อใดที่รักใครสักคน...ลองให้ความรักแก่เขาเท่าที่เราจะทำได้
โดยไม่ต้องคาดหวังถึงสิ่งที่จะได้รับกลับมา
ไม่จำเป็นเลยที่เรียกร้องให้เขารักเราตราบเท่าเทียมที่เรารักเขา
เพียงแค่แบ่งปันรักในใจเท่านั้น
เราก็จะสัมผัสจากคำว่าความสุขจากความรัก...จากการให้อย่างแท้จริง
นอกจากนี้เราจะสามารถควบคุมความสุขของตัวเองให้อยู่ในมือของตัวเองได้
ไม่จำเป็นต้องให้ความสุขของเราอยู่ในมือของคนอื่นที่แล้ว ๆ มา
เพราะเขาเองเป็นบ่อเกิดของความรัก
เป็นคนให้มิได้เป็นฝ่ายรับ
และยิ่งให้มากเท่าไร...เราก็ยิ่งได้ความรักกลับคืนมากเท่านั้น
เมื่อเราบริสุทธิ์ใจที่จะให้รักกับใครก็ตาม...อีกฝ่ายก็จะรู้สึกสบายใจที่จะให้รักแก่เรา
โดยไม่ต้องคำนึงว่าเราต้องการอะไรตอบแทนจากเขากันแน่
แต่สิ่งที่สำคัญที่สุด...คือ
ความรักและการให้เป็นบ่อเกิดของความสุขได้ด้วยตัวของมันเอง
ไม่จำเป็นต้องใช้ใครก็ตามเป็นคนสร้างความสุขให้เราอีกแล้ว
เพราะทั้งความรักและความสุขทั้งหมด...มันอยู่ที่เรานั่นเอง...
ที่มา : นู๋หญิงจ๋า
